Malatya İş İnsanları Derneği (MİAD) Ankara Şubesi’nin kuruluş lansmanından yansıyan bir fotoğraf karesi adeta Malatya’nın durumunu özetledi bizlere. Malatya Büyükşehir Belediye Başkanı Sami ER, sahnenin en dışında, neredeyse görünmez bir köşede, toplu hatıra fotoğrafına girerken, aslında bu görüntü hem kişisel hem de şehri yönettiği sürecin bir özeti gibiydi: Kenarda kalan, merkeze alınmayan, izleyen ama müdahale etmeyen bir duruş. Bu fotoğraf, Malatya’nın deprem sonrası yönetimindeki eksiklikleri, şehrin geleceğinin nasıl kenarda bırakıldığını simgeliyor. 

Bir liderin sahnede değil de kenarda durması, sadece bir fotoğraf karesi değil, aynı zamanda yönetim tarzını da ele veriyor. Depremin hemen ardından umutla beklenen yardımlar, hızlı kararlar ve güçlü bir liderlik, yerini sessiz bir izleyiciliğe bırakmış durumda. Felaketin üzerinden aylar geçmişken, şehrin hâlâ temel sorunlarla boğuşması, bu yönetim boşluğunun en acı sonuçlarından biridir. Kentin toparlanma sürecinde yeterince hızlı ve etkili adımlar atılmadığı açıkça ortada. 

Bu olay, belki de bir sembol; Malatya’nın Türkiye’nin genel sahnesinde de daha aktif ve iddialı bir konuma getirilmesi gerekirken, onu sessizce kenarda izleyenlerin temsilidir. Şehrin ufkunu açacak işler yapması beklenirken; yönetsel hatalar zinciri ile gündemden düşmeyen Malatya Büyükşehir Belediyesinin temsilidir. 

Kenardan izleyerek bir şeyler başarmayı beklemek, ne yazık ki sadece zamanın boşa harcanmasıdır. Pasif duruş, ne sorunları çözer ne de ilerleme kaydettirir. Gerçek başarı, sahnenin tam ortasında, aktif katılım ve kararlı adımlarla gelir. Sahneye çıkmanın vakti gelmedi mi?