Sevgili Dostlar,
Son günlerde yaşanan ardı arkası kesilmeyen olumsuzluklar ve bunlar karşısında hiç sorumlunun olmaması vicdanları yaralamaktadır.
Deprem bölgesinde yaşamanın da dezavantajıyla birazcık umut ümidiyle çırpınırken yaşanan ekonomik buhran, kadın cinayetleri, çete savaşları ve başlıklarını bile yazarken utandığımız çocuklara yapılanlar anne babaları yaşamdan soğutmaktadır.
Emeklilerin durumu ortadadır. Artık nefes almaya bile takatleri kalmamıştır. Yıllarca çalışıp hizmet verdikleri vatanlarında yarınlara borçlu girecek olmaları, bir köşeye itilmeleri çekilemez haldedir.
Bu duygu ve düşüncelerle cebelleşirken yazdığım şiiri sizlerle paylaşmak istedim.
Adalet ve İnsanlık
Ölümün soğukluğunu yangınla giderdiler
Nice insanlar Sivas’ta, Bolu’da can verdiler
Muktedirler suçlayarak toplumu da gerdiler
Bu nasıl adalet var ise bu nasıl insanlık
Ucuz muydu? Ülkemde insanların hayatları
Yok muydu? Dimağlarda eskilerin kayıtları
Gözyaşlarına inat, armalıdır taşıtları
Bu nasıl adalet var ise bu nasıl insanlık
Vatandaşlar çaresiz, acılar da birleştiler
Hayallerimizi hapsedip de dirileştiler
Biz öldükçe kötü kalpleriyle zenginleştiler
Bu nasıl adalet var ise bu nasıl insanlık
Vicdanlar kurumuş, düşüncelerimiz de durgun
Akıllarında cinlik, tek amaçları da vurgun
Yürekler nasırlaşmış, geleceğimiz de yorgun
Bu nasıl adalet var ise bu nasıl insanlık
Unutulmamalıdır ki Slavoj ZIZIC söylediği gibi ‘’ Kötülerin kaybetmediği bir ülke; çocuklarına ahlakı öğretemez.’’
Saygılarımla….
