Ne hakkı.
Türkiye’de en çok aranan ne ise onun hakkı.
“Peki aranan ne?” diyeceksiniz doğal olarak.
Her ne kadar; ilk etapta herkesin kendine göre bir önceliği var ise de derin düşünüldüğünde ilk başta akla gelen insan hakkıdır.
Öyle de olmalıdır.
Migros işçisinin hakkını aramaya çalışırken kelepçelenmesi ve o halde ağlarken gözyaşlarını silmeye çalışması İnsanı kendisini sorgulamaya itiyor.
İnsanen!
Vicdanen!
Evet; nedir insan?
Nedir insan hakkı?
Emektir, alın teri, gözyaşıdır.
İnsanın doğuşuyla gelen bu kutsal hak.
Bu yüce değer.
Ve;
İnsanı insan eden!
En başta yaşamadır.
Bu nedir demeyin!
Sağlıktır.
Beslenmedir.
Barınmadır, giyinmedir.
Özgürlüktür özgürlük...
Sonrasında eğitim de buna dahil olmuştur; ama en öncelikli olanlar...
Yaşama bir bütün olarak anlam katan hak, haklar bunlar.
Ama gel gör ki, kolay değilmiş!!
İnsan kendince devletleri var etmeden önce bu hakları vardı!
Bu hakları önce doğadan talep etti.
Doğayla savaştı.
Onun için öldü.
Ve kazandı.
Sonra insandan talep etti..
Savaştı, öldü, öldürdü..
Teslim olmadı, vazgeçmedi..
Köle oldu, haraç mezat satıldı.
Dükleri, senyörleri yarattı..
Maraba oldu.
Ağa, ağayı yarattı!
O bağdan, bu bağa.
Kara sabana koşuldu.
Tanrı, tanrılar yarattı kendince.
Sığınacağı,
Ulaşamadığı, çözemediği,
Ay, güneş, rüzgar, bulut!
Dağlar, taşlar, ırmaklar...
Yaşadı, anladı!
Anladı, yaşadı!
Attı bunları!
Kendini tanıdı..
Kazandı!
Ezildi, büzüldü, düştü, kalktı.
Eğildi, eğitti hayalini, düşünü...
İçindeki tanrıyı (güç) tanıdı.
O tanrıyı.
Tanrı onu yarattı.
Besledi, büyüttü...
Arşa çıkardı.
İnsan oldu insan.
İşçi oldu.
Proleter işçi.
Bordrolu.
Ücretli, maaşlı, mesai katkılı.
Yedi gün, yirmi dört saat.
Vardiyalı.
Biraz madden, biraz manen!
Tarih oldu.
Tarih yazdı.
Gece gündüz demedi.
Kenti yarattı.
Makinayı yarattı.
Kazandı!
Patron dedi, efendim dedi.
Kapitali, emeği yarattı.
Dört bir yanında dünyanın..
Asya , Amerika, Avrupa, Afrika’da..
Din, dil, ırk, renk demedi.
Diyeni dinlemedi.
Ne kelepçe, ne zincir, ne sınır tanıdı!
Sığmadı kabına.
Dünya’yı yarattı.
Kan ter içinde..
Geceye, gündüze, yaradan’a inat.
Kazandı!
Kendini yarattı!
Ve geldi bu güne.
Bu günden yarınlara kadar sürüp gidecek.
Kimi gün sevinçten
Kimi gün hüzünden
Kimi gün öfkeden
Kimi gün hepsinden gözyaşı dökecek.
Haykıracak.
Geceden sabaha kadar
Aylar, yıllar
Ve belki de asırlarca.
HAK, hakkını alana kadar.
İnsan insan olana kadar.
Dünden bugüne, bugünden yarınlara kadar.
Ve tabii ki yine kazanacak.
Bir damla gözyaşı ve küçük bir tebessümle olsa bile...
