6 Şubat 2023’te Kahramanmaraş merkezli meydana gelen ve tarihe ‘asrın felaketi’ olarak geçen depremler Malatya’da büyük hasar bıraktı. Kent genelinde 20 bine yakın esnaf iş yerini kaybederken; kimileri il dışına göç ederken kimileri de konteyner çarşılarda hizmet vermeye devam etti.
Malatya’da 21 metrekarelik geçici konteyner iş yerlerinde evine ekmek götürmeye çalışan esnaflar sıcak yaz günlerinde ciddi sorunlarla baş başa kaldı. Konteyner işyeri çarşılarında alt yapı, tabela, lavabo ve klima sorunu çözüme kavuşturulurken şehrin dört bir tarafında cadde ve sokaklarda kurulan iş yerleri bu hizmetten mahrum bırakıldı.
Kent merkezinin sağlam kalan tek caddesi olan İnönü Caddesi üzerinde esnaflar için kurulan konteyner iş yerlerine sıcak yaz gününde ne su ne de klima verildi. Üstelik sorunlar bununla da sınırlı kalmadı. Kavurucu güneş altında para kazanmaya çalışan esnafa ürünlerinin güneşten etkilenmemesi için ‘ görüntü kirliliği’ olur gerekçesiyle gölgelik yapmasına da izin verilmedi.
İnönü Caddesi’nde tuhafiye ürünleri satan bir esnaf ise konteyner alım sürelerinin uzadığını belirterek yaşadığı sıkıntıyı şöyle anlattı:
“Konteynerimizi vermeleri çok uzun sürdü. Yıkılmıştı dükkânımız ve biz baya bir sene boyunca kendi imkânlarımızla dükkan tuttuk. Bir sene sonra valimizden yalvar yakar biçimde konteynerimizi aldık. Şu an konteynerimizde yaşadığımız pek bir sıkıntı yok ama genel olarak klima olmadığı için çok büyük sıkıntılar yaşıyoruz ve devlet klimayı desteklemediğini söyledi. Aynı zamanda tente yaptırmamız gerekiyor ürünlerimiz güneşten çok etkileniyor ama ve lakin devletimiz yani belediyemiz buna da izin vermiyor görüntü kirliliği olması açısından. Onun dışında da başka bir sıkıntımız yok.”
Depremden sonra bir süre dükkân tuttuklarını ama yüksek kiradan dolayı çıkmak durumunda kaldığını söyleyen esnaf Çağla Emre,
“Bu süre zarfında devletten konteyner aldık orada yaşamaya başladık. İş yeri olarak da kendimize iş yeri tuttuk. Kira sahibimiz çok sıkıntı çıkardığı için tekrardan belediyemize başvurup konteyner almak zorunda kaldık. Geçimimiz aşırı sıkıntılıydı Malatya şehrindeki birçok insanın yaşadığı gibi bir şekilde kendi imkânlarımızla idare etmeye çalıştık”
dedi.
