Günümüzde çözülmesi gereken sorunların başında ‘’Ben bilirim, ben yaparım’’ Sonucunda da mutsuzluk, yalnızlaşan insan, kibir abidelerinin oluşumu geliyor. Hep birilerinden üstün olabilme yarışı içinde olan insan kaybettiklerinin farkında bile değil. Bu hırs, gözünü kör ediyor. Kiminle konuşsak mutsuz, umutsuz
Ne hikmetse artık ben bilirimler de yetmiyor. Bizlerin yerine ben’ler oluşunca hayat anlamsızlaşıyor. Toplumsallık yok oluyor. Bizleri yan yana tutan bağlar kopuyor.
Hiç mi geçmişten dersler alınmıyor. Geçmişten günümüze onca deneyim ve yaşanmışlık sonucunda oluşan deyimler, atasözleri hiçbir anlam ifade etmiyor mu?
Örneğin;
‘’ Ekmeğini yalnız yiyen yükünü dişiyle kaldırır.’’, ‘’Yalnız taş duvar olmaz’’, ‘’ Nerde birlik orda dirlik’’, ‘’ El el ile değirmen yel ile ‘’, ‘’ Bir elin nesi var iki elin sesi var ‘’, ‘’ Komşu komşunun külüne muhtaçtır’’gibi…
Gerek okullarda gerekse de kültürel yaşam içerisinde birlikteliğin, paylaşmanın önemini daha da çok vurgulamamız gerekir. Hikayelerimiz, anlatılarımız, örneklerimiz sevgi, barış, birliktelik,dayanışma üzerine olmalıdır.Genç beyinlere dayanışmayı,biz olabilmeyi yüklemeliyiz.Alt satırlardaki öğretmenimizin uygulamaları gibi…
‘’Öğretmen okula balon getirdi ve çocuklardan onları şişirmelerini ve sonra isimlerini yazmalarını istedi. Bütün balonları koridora götürdüler ve öğretmen karıştırdı. Öğretmen daha sonra herkesin ismi yazılı balonu bulması için 5 dakika verdi. Çocuklar aramaya koştu ama zaman doldu ve kimse kendi adı yazılı balonunu bulamadı...
Sonra öğretmen çocuklara sordu: Yakınında bulunan balonu al ve üzerinde ismi yazılı olan kişiye ver. 2 dakika içerisinde herkesin elinde kendi adı yazılı balonu vardı.
Sonunda öğretmen bu deneyden alınması gereken ahlak dersini özetledi:
Balonlar mutluluk gibidir. İnsan onu sadece kendisi ararsa zor bulur. Bunun yerine herkes birbirini önemsiyorsa çok daha hızlı bulabilirsiniz.’’
Benlerin bizler olmasıyla, birlikte ve beraber mücadeleyle haksızlıklarla mücadele edilebileceği ve mutluluklarında bu mücadeleyle kazanılacağı anlaşılmalıdır.
Konfüçyüs, “İnsan iyi şeyler düşündükçe hem kendi dünyasını hem de tüm dünyayı iyi bir hale getirir” demiştir ve bu önermeyi mutluluk deneyimi ile ilişkilendirerek olumlu duygulanımın önemine dikkat çekmiştir.
Birlikte başaracağımıza inanmak gerek. Varlığımız biri birimizin varlığıyla anlam kazanır.
Saygılarımla…