‘’Bulunmaz Hint Kumaşı’’
Günümüz insanının en büyük egosu kendini deyim yerindeyse’’ bulunmaz Hint kumaşı’’ zannetmesidir. Bu gibi insancıklara var olana saygı duymak, takdir etmek kabullenmek zor geliyor.
‘’Bulunmaz Hint kumaşı’’tabirinin kökenine bakarsak, Britanyalıların kolonize ettiği Hindistan’ın tekstil ürünlerini kendi mallarına rakip olmaması için 40 bin Hint ustasının parmaklarını kesmesine dayanır. Fakat Hintli kumaş ustalarının başparmaklarının kesildiğini destekleyecek tarihsel kanıtlar da yoktur.
Günümüzle bu deyimi ilişkilendirirsek kendini beğenmiş, egosu tavan yapmış, kendinden başkaları yokmuş gibi davranan kişiler için bu deyim kullanılmaktadır.
Nevi şahsına münhasır bu zatçıklar her şeyleri bilendir. En iyi muhalif bunlardır, en çok ezilen, mücadele eden, en çok toplumcu, en dürüst, en özgün, en özgür hep bunlardır. Sözlüklerde bulunan en olumlu kelimelere hep bu muktedirler sahiptir.
Toplumu görmezler, toplum adına da ahkâm kesmeyi de unutmazlar. Bilmezler ki bu güne kadar içinde yaşadıkları toplum her şeylerini bilir. Bu zatların toplum adına’’ hayra kalem çaldıkları’’ görülmemiş, duyulmamıştır.
Bu insanlar faydacıdır, yararcıdır. Pohpohladığın zaman en iyi onlardır. Dünya onların ekseni etrafında dönmelidir. Onlar yoksa hiçbir şeyin değeri yoktur.
Belki de bu insanların çocukluklarına inilmelidir. Yaşam içinde hiçbir olumlu değer edinememiş bu insanlara insan olabilme özellikleri zaman zaman anlatılmalı ve hissettirilmelidir. Dostluğun, yoldaşlığın biz olabilmenin her duygudan daha üstün olduğu kavratılmalıdır.
‘’Bulunmaz Hint kumaşının’’ artık bir öneminin kalmadığını, yeni kumaşların bulunduğunu hatırlayalım.
Saygılarımla…